Martin shares his passion for film with a general audience. He walks us through the films that were important to him and why these films were (and are!) so important in film history. He explains how some scenes made such an impression on him, and he puts himself in the role of the director: why did the director choose this approach and how does it affect our experience of the film? What was the purpose of the film? Have the directors achieved their goals with their choices…?

Martin deelt zijn passie voor film met een breed publiek. Hij bespreekt de films die impact op hem hebben gehad en vertelt waarom ze belangrijk waren (en zijn!) voor de filmgeschiedenis. Hij legt uit hoeveel indruk sommige scènes op hem hebben gemaakt en verplaatst zich in de regisseur: waarom heeft de regisseur voor deze aanpak gekozen en hoe beïnvloedt dit de manier waarop we de film ervaren? Wat was het doel van de film? Hebben de regisseurs met hun keuzes hun doelen bereikt?

With Brimstone, Martin Koolhoven succeeded in making a Western of Hollywood proportions. Boasting a budget of almost €15 million and featuring such stars as Guy Pearce, Kit Harrington, Dakota Fanning, and our own Carice van Houten, one has to ask, ‘How did Koolhoven achieve this?’ Martin will tell you how to deal with intrusive producers, vain actors, obscure broadcasters, rigid funds, and financiers who do not keep to agreements. And about how sweet it tastes when the film that nobody seemed to want turns out to be a success. Martin also explains how he managed to realise this mega production: what choices and mistakes he made, and, most importantly, what lessons he learned.

Met Brimstone is Martin Koolhoven erin geslaagd een Western van Hollywood proporties te maken. Met een budget van bijna €15 miljoen en sterren als Guy Pearce, Kit Harrington, Dakota Fanning en onze eigen Carice van Houten rijst de vraag: Hoe heeft hij dit voor elkaar gekregen? Martin legt uit hoe je moet omgaan met bemoeizuchtige producenten, ijdele acteurs, obscure omroepen, strakke budgetten en financiers die zich niet aan afspraken houden. En vertelt over de zoete smaak van de overwinning wanneer een film die niemand leek te willen een succes wordt. Daarnaast legt Martin uit hoe hij erin is geslaagd om deze productie te maken: welke keuzes en fouten heeft hij gemaakt, en – nog belangrijker – welke lessen heeft hij geleerd.

Winner of the Best Director Silver Bear at this year’s Berlin International Film Festival, Korean master Hong Sangsoo’s delightfully droll new comedic-drama features his usual lead actress, Kim Minhee, in a tripartite tale that has Kim’s Gamhee separately visiting with three female friends in Seoul while her husband, who hasn’t left her side in their five years of marriage, is away on business. Each visit—two of them arranged, one by chance—is interrupted by a decidedly annoying male. Out of this simple premise, Hong fashions a layered, perceptive, and funny account of intelligent women and the frequently ridiculous behaviour they must put up with from the men in their lives…

‘A sprightly, straight-up triple-slice of Hong Sangsoo life… Three distant mountains; three chatty encounters between long-acquainted women; three comically tiresome intrusions from self-important men shot only from behind. Prolific South Korean arthouse staple Hong Sangsoo has dealt in playful, internally rhyming triplicate before, but never with such a gently sardonic female focus, and seldom as straightforwardly as in his airy, charming [The Woman Who Ran]…’—Jessica Kiang, Variety

 

In dit amusante, nieuwe komische drama van de Koreaanse meester Hong Sangsoo zien we zijn gebruikelijke hoofdrolspeelster, Kim Minhee, in een drieluik waarin Gamhee afzonderlijk drie vriendinnen in Seoul bezoekt. Terwijl haar man, die tijdens hun vijfjarige huwelijk niet van haar zijde is geweken, weg is voor zaken. Elk bezoek—twee gepland, één per toevalwordt verstoord door een uitgesproken irritante man. Vanuit dit simpele uitgangspunt vertelt Hong een gelaagd, scherpzinnig en grappig verhaal over intelligente vrouwen en het vaak idiote gedrag van de mannen in hun leven waarmee ze te maken hebben…

‘The Woman Who Ran charmeert van begin tot eind en doet denken aan de heerlijke, kietelende bries in de alledaagse verhalen van Éric Rohmer… Het is betoverend om tijd door te brengen in deze sfeer van kameraadschap en vriendschap tussen vrouwen.’—Sophie Monks Kaufman, Little White Lies

 

Honest, heartfelt, moving, and funny, Frelle Petersen’s exploration of one young woman on the cusp of a life change captured the Grand Prix at the 2019 Tokyo International Film Festival. With both parents long dead, Kris (veterinarian-turned-actor Jette Søndergaard, a marvellous presence) works the family farm while caring for her infirm—and never named—uncle (Peter Hansen Tygesen, the actual farmer of the actual farm location, and Søndergaard’s real-life uncle). She’s 27, single, and, despite her devotion to her crusty relative, longing for change. Enter Mike (Tue Frisk Petersen), a young neighbouring farmer who is more adept at articulating his dreams of the future. Accepting his offer of a lunch date—one of the film’s comic highlights takes place when Uncle tags along—she begins to see that life might indeed offer more possibilities…

Frelle wrote the role of Kris specifically for Søndergaard, and it’s obvious why: she is able to convey thought and emotion, determination and longing, without resorting to dialogue, which, in a film that relies on the visual more than it does the written word, works wonderfully well. This is humanist filmmaking at its finest.

‘Moments of bliss… abound in this beautifully lensed (by Petersen himself) and quite exquisite slice of humanity.’—Jan Lumholdt, Cineuropa

 

Eerlijk, ontroerend en grappig: deze kroniek van Frelle Petersen over een jonge vrouw, aan de vooravond van een verandering in haar leven, won de Grand Prix op het Tokyo International Film Festival 2019. De ouders van Kris (de innemende voormalige dierenarts Jette Søndergaard) zijn al jaren dood. Kris werkt op de familieboerderij en verzorgt haar invalide oom (Peter Hansen Tygesen, de echte boer van de boerderij waar de film is opgenomen en in het echte leven de oom van Søndergaard). Ze is 27, single, en ondanks haar toewijding aan haar humeurige oom verlangt ze naar iets anders. Dan ontmoet ze de jonge, spontane buurman Mike (Tue Frisk Petersen). Ze gaat in op zijn uitnodiging om te gaan lunchen en begint te beseffen dat het leven misschien inderdaad meer te bieden heeft… Frelle schreef de rol van Kris speciaal voor Søndergaard, en we begrijpen wel waarom: ze kan als geen ander zonder woorden gedachten en emoties overbrengen.

‘Geluksmomenten te over in dit prachtig (door Petersen zelf) verfilmde en verrukkelijke inkijkje in de menselijke ziel.’ —Jan Lumholdt, Cineuropa

 

Twin brothers Arie and Chuko Esiri have done something quietly remarkable here: through the stories of Mofe (Jude Akuwudike), an electrician and handyman, and Rosa (Temi Ami-Williams), a hairdresser and bartender, they’ve painted a textured, heartfelt, and decidedly non-melodramatic portrait of what it’s like to live on the colourful streets of Nigeria’s most populous city, Lagos.

Though they never really cross paths, Mofe and Rosa share both a neighbourhood and a desire to immigrate to Europe. They jump through the numerous hoops involved to achieve their goals, but it is their daily lives and the steady accumulation of quotidian detail—constant money problems, family tragedy and strife, the occasional helping hand of another—that constitute the film’s heart and soul. Splendidly shot on 35mm by Arseni Khachaturan and carefully controlled, This Is My Desire also cleverly balances humanistic naturalism with grace notes of humour and conviviality.

‘This Is My Desire is a low-key charmer, but it really delivers as a clear-eyed portrait of a vibrant city, informed by the unfakeable love… of two talented native sons.’—Jessica Kiang, Variety

 

Via de verhalen van de monteur en klusjesman Mofe (Jude Akuwudike) en kapster en barkeepster Rosa (Temi Ami-Williams) schilderen Arie en Chuko Esiri een opmerkelijk gedetailleerd en hartverwarmend portret van het leven op de kleurrijke straten van Lagos. Mofe en Rosa wonen in dezelfde wijk en delen de wens om naar Europa te emigreren. Ze wringen zich in allerlei bochten om hun doel te bereiken, maar juist hun dagelijks leven en de constante stroom aan alledaagse details – geldproblemen, familietragedie, de incidenteel toegestoken helpende hand – vormen het kloppend hart van de film. This Is My Desire is door Arseni Khachaturan voortreffelijk geschoten op 35mm en biedt een slimme balans tussen menselijk naturalisme, humor en gemoedelijkheid.

‘This Is My Desire is een bescheiden charmeur maar biedt een fris portret van een levendige stad, gebaseerd op de oprechte liefde van twee van zijn talentvolle inwoners.’ —Jessica Kiang, Variety

 

A deserving winner of a Special Mention in the San Sebastián International Film Festival’s prestigious ‘New Directors’ competition last year, writer/director/editor Svetla Tsotsorkova’s drama is unsentimental, honest, and visually inventive. Teenaged Rayna (an unforgettable Monika Naydenova) lives with her mother (Svetlana Yancheva) and older sister Kamelia (Elena Zamyarkova) in a house by a busy countryside highway in Bulgaria. The family survives by digging clay out of a hillside, processing it, and selling it to local businesses. Rayna also sculpts terracotta figurines, which she sells along the roadside by hooking potential customers with outrageous lies about her ‘traumatic’ childhood. Eventually, she tells one whopper too many, which threatens to destroy the family’s already fragile existence…

‘The second feature by Svetla Tsotsorkova stands as a testament to her talent and her ability… This story about three women surviving as best they can… manages to thrill and entertain, as well as shed light on a reality that will be unknown to most of us.’—Cristóbal Soage, Cineuropa

 

De terechte winnaar van een Special Mention bij de prestigieuze New Directors-wedstrijd op het San Sebastián International Film Festival vorig jaar. Dit drama van schrijver/regisseur/redacteur Svetla Tsotsorkova is vrij van sentiment, eerlijk en visueel vindingrijk. De tiener Rayna (een onvergetelijke Monika Naydenova) woont met haar moeder (Svetlana Yancheva) en oudere zus (Elena Zamyarkova) in een huis aan een drukke verkeersweg op het Bulgaarse platteland. Het gezin overleeft door klei op te graven uit een heuvel, dit te bewerken en te verkopen aan plaatselijke bedrijven. Daarnaast maakt Rayna terracotta beeldjes, die ze langs de weg verkoopt. Ze trekt potentiële klanten over de streep met de wildste leugens over haar ‘traumatische’ jeugd. Wanneer ze één leugen te veel vertelt, dreigt het kwetsbare bestaan van het gezin te worden verwoest…

‘Een bewijs van [Tsotsorkova’s] talent en vakkundigheid… De film is spannend en vermakelijk en werpt licht op een realiteit die de meesten van ons niet kennen.’ —Cristóbal Soage, Cineuropa

 

Winner of the Audience Award and the Best Film and Best Actress prizes at the Honfleur Festival of Russian Cinema, writer-director Natalya Nazarova’s biting critique of contemporary Russian society focuses on Antonina, a smart and forceful artist (the radiant Nadezhda Gorelova) from Saint Petersburg, who finds herself in a northern forest town after her artist/activist husband, Sergei (Vladimir Mishukov), is imprisoned there. She takes a job teaching art at the local school, where she is actively opposed by some students and, more surprisingly, some of the faculty. As things escalate, Antonina comes to realize she is up against a society broken to the core…

Nazarova offsets her critique by capturing the region’s luminous light and the faded beauty of its coloured wooden-plank buildings, structures that hint at better times in the past. And behind it all looms the forest and the town’s huge factory, which transforms the towering trees into the simple tool that an artist can use to express so much…

 

Bekroond met de Audience Award, Best Film en Best Actress op het Honfleur Festival of Russian Cinema. In deze bijtende kritiek van schrijver-regisseur Natalya Nazarova op het hedendaagse Rusland staat Antonina centraal: een slimme, sterke kunstenares uit Sint-Petersburg (de stralende Nadezhda Gorelova) die in het bosrijke noorden gaat wonen nadat haar activistische man Sergei (Vladimir Mishukov) daar in de gevangenis is beland. Ze wordt kunstdocent op de plaatselijke school, waar ze wordt tegengewerkt door sommige leerlingen en, verrassend genoeg, de faculteit. Wanneer het uit de hand loopt, begint Antonina in te zien dat ze het opneemt tegen een door en door gebroken maatschappij…

Nazarova zet haar kritiek af tegen het fraaie licht in de regio en de vervaagde schoonheid van zijn kleurrijke houten gebouwen die verwijzen naar betere tijden. En op de achtergrond doemt het woud op, terwijl de enorme fabriek van de stad de torenhoge bomen omvormt tot het simpele instrument waarmee een kunstenaar zoveel kan uitdrukken…