A suburb of Belgrade, 1993: frustrated wife and mother Marijana (Dubravka Duda Kovjanić) arranges her eight-year-old daughter’s birthday party while her equally disaffected husband (listed only as ‘Dad’ in the credits and played by Stefan Trifunović) goes about his taxi-driving duties. (Oh, and he borrows a three-legged dog for the kids to play with at the party…) As the children and related adults gather at Marijana’s home—and the alcohol flows—director and co-writer Milica Tomović etches an indelible portrait of a society on the verge of collapse. That she does so in such an entertaining and immersive way is a credit to her skills as a director and a harbinger of a bright future.

‘Sharp and engrossing… This fluid debut feature… treats the narrative as a microcosm of its protagonist’s fraying life in general, and of Yugoslavia’s disintegration, and yet it is never blunt, broad, or simplistic. Instead, it roams through a chaotic day and boisterous night to paint a portrait of people weathering uncertain times and trying to find a sense of release, and of something real, even if just for a moment.’—Sarah Ward, Screen

Een buitenwijk van Belgrado, 1993. Gefrustreerde echtgenote en moeder Marijana (Dubravka Duda Kovjanić) organiseert een verjaardagsfeestje voor haar achtjarige dochter, terwijl haar al even misnoegde echtgenoot (Stefan Trifunović) zich bezighoudt met zijn taken als taxichauffeur. (O ja, hij leent ook een hond met drie poten voor de kinderen, om op het feestje mee te spelen…) De kinderen en volwassen familieleden komen bij elkaar in Marijana’s huis en de alcohol… die vloeit. Regisseuse en medeschrijfster Milica Tomović schetst een onvergetelijk portret van een samenleving die op instorten staat. Dat ze dat op zo’n onderhoudende en diepgaande manier doet, is toe te schrijven aan haar kwaliteiten als regisseuse.

‘Scherp en meeslepend… In dit vloeiende speelfilmdebuut wordt het verhaal gepresenteerd als een microkosmos van het rafelige leven van het hoofdpersonage, en van het uiteenvallen van Joegoslavië. En toch is het nooit bot, breed of simplistisch. In plaats daarvan doorloopt de film een chaotische dag en een onstuimige nacht, waarbij een portret wordt geschetst van mensen in onzekere tijden…’—Sarah Ward, Screen