Winner of the International Critics prize in the Panorama section at this year’s Berlin festival, Ferit Karahan’s drama is set at a harsh boarding school for Kurdish boys located in the mountains of Eastern Anatolia. Yusuf (Samet Yıldız) and Memo, 11 years old, are best friends. When Memo falls mysteriously ill, Yusuf is forced to struggle against the school’s repressive authorities—all distracted by their own petty grievances—and layers of bureaucracy to try to help his friend. A gripping drama with political undertones (the boys and school workers are Kurdish; the teachers are Turkish), the film comes from a long tradition: it is, as Karahan has noted, ‘a film of fear’.
‘Superb… There’s a crystalline precision and angularity to the plotting, which grows more compelling with each layer of culpability that is unpeeled. This is supremely assured filmmaking from Karahan… [T]hematically, there are similarities with Cristi Puiu’s The Death of Mr. Lazarescu, although Brother’s Keeper is a leaner and more propulsive piece of storytelling.’—Wendy Ide, Screen
De internationale prijs van de critici (de FIPRESCI-prijs) in de Panoramasectie van het filmfestival in Berlijn ging dit jaar naar het drama van Ferit Karahan. Het verhaal speelt zich af in een strenge kostschool voor Koerdische jongens in de bergen van Oost-Anatolië. Yusuf (Samet Yıldız) en Memo, 11 jaar oud, zijn beste vrienden. Wanneer Memo plots ziek wordt, probeert Yusuf zijn vriend te helpen en krijgt hij te maken met de autoritaire bestuursleden van de school, die allen bezig zijn met hun eigen kommer en kwel. De film is een aangrijpend drama met een politieke ondertoon (de jongens en het schoolpersoneel zijn Koerdisch, de leraren Turks) en komt uit een lange traditie: het is, zoals Karahan zelf zegt, ‘een film van angst’.
‘Schitterend… De plot heeft een kristalheldere precisie en hoekigheid, die fascinerender wordt met elke laag van schuld die wordt blootgelegd. Hoewel er overeenkomsten zijn met The Death of Mr. Lazarescu van Cristi Puiu, is Brother’s Keeper een slanker en aanmoedigender verhaal.’—Wendy Ide, Screen
