Often compared to Toni Erdmann (made by co-director Ulrich Köhler’s partner, Maren Ade) for its sardonic depiction of a father-daughter relationship, Köhler and co-director Henner Winckler’s film is more compact and just as dryly funny. Urs (Sebastian Rudolph), a village doctor, is excited that his 18-year-old daughter, Jette (very good newcomer Maj-Britt Klenke), is about to fly to Costa Rica, where she will do volunteer work. Unfortunately for liberal, well-meaning Urs, Jette is iffy about the whole thing—she’d just as soon stay in town and hang out with her new boyfriend, something for which Urs will not stand…
‘A wryly observed deconstruction of toxic masculinity. Funny and accessible… Writer/directors Ulrich Köhler and Henner Winckler keep the farcical elements and frustrations of A Voluntary Year credible, scattering chuckles large and small along the way… Maj-Britt Klenke is very striking in her first leading film role. She lends a quiet fury to her character’s eyes… Precisely calibrated and appealing in its understatement, A Voluntary Year packs a lot into its tight running time.’—Allan Hunter, Screen
Deze film van Ulrich Köhler en co-regisseur Henner Winckler wordt vanwege zijn spottende weergave van een vader-dochter-relatie vaak vergeleken met Toni Erdmann (van Köhler’s partner, Maren Ade). A Voluntary Year is compacter, maar wat betreft humor net zo droog. Urs (Sebastian Rudolph) is een dorpsdokter die trots is op zijn 18-jarige dochter Jette, gespeeld door de nieuwe, maar zeer goede Maj-Britt Klenke. Die staat namelijk op het punt om te vertrekken naar Costa Rica, om daar vrijwilligerswerk te gaan doen. Jammer genoeg voor de liberale, goedbedoelende Urs, is Jette helemaal niet zo zeker over haar beslissing. Ze zou al net zo graag thuis blijven, bij haar nieuwe vriend… Maar dat zal Urs niet laten gebeuren.
‘Een wrange observatie van de deconstructie van een toxische mannelijkheid. Grappig en toegankelijk… Maj-Britt Klenke zet met haar eerste filmhoofdrol een zeer opmerkelijke prestatie neer. Ze legt een stille woede in de ogen van haar personage… Nauwkeurig berekend en aantrekkelijk in zijn understatement. A Voluntary Year heeft in zijn korte speelduur heel wat te bieden.’—Allan Hunter, Screen
