Dine-In Cinema is de avond waarop wij u verrassen met prachtige films en heerlijke gerechten. Tijdens deze editie presenteren we A Normal Family. Op deze speciale avond neemt u plaats aan een gezellig gedekte tafel in onze tweede huiskamer: Ruimte X.
Ook dit jaar hebben wij tijdens 013 IFF een fantastische klassieker voor u klaarstaan. Geniet van het onovertroffen portret van ingehouden en gepassioneerde sensualiteit met de prachtige film In the Mood for Love. De film zal worden ingeleid door Filmkrant-journalist Hugo Emmerzael.
Analyseer een gelaagde film samen met schrijver en boekbespreker Lidewijde Paris, ditmaal de Zuid-Koreaanse film A Normal Family, gebaseerd op de bestseller Het Diner van de Nederlandse auteur Herman Koch.
Eén film, bestaande uit twee delen, die in totaal vier uur duurt. Volkskrant-journalist Kevin Toma vertelt voorafgaand aan de film waarom het één van zijn favoriete films is.
Wanneer de vierjarige Kenza wordt gered uit een schip breuk voor de kust van Tunesië, nemen drie vrouwen haar op: een pastoor, een gevluchte moeder, en een jonge studente. In een klein huis ontvouwt zich een intiem portret van drie vrouwen die elk op hun manier worstelen met identiteit, verantwoordelijkheid en hoop.
In Kontinental '25 volgt regisseur Radu Jude een deurwaarder die worstelt met schuldgevoelens na een tragische ontruiming. Met scherpe satire en maatschappijkritiek onderzoekt de film thema’s als woningnood, verantwoordelijkheid en de nasleep van het post-socialisme.
Geïnspireerd op ware gebeurtenissen en diep geworteld in een harde sociale realiteit, neemt Red Path de kijker mee op een droomachtige reis door de gekwelde psyche van een kind en zijn ongelooflijke vermogen om trauma te overwinnen.
De Spaanse regisseur Víctor Erice keert na 31 jaar afwezigheid terug met Cerrar los ojos. Met zijn kenmerkende stijl verweeft Erice thema’s als verlies, geheugen en de kracht van cinema. De film vraagt om aandacht en inlevingsvermogen, maar wie zich daaraan overgeeft, wordt beloond met een film die nog lang in je gedachten en gevoel nazindert.
Tijdens Cannes 2025 groeide Left-Handed Girl uit tot een van de meest besproken films van het festival. Het indrukwekkende debuut van Shih-Ching Tsou werd geprezen om zijn verstilde vertelstijl, subtiele observaties en krachtige vertolkingen.
Bound in Heaven verbeeldt een passionele, gedoemde romance met heel wat knipogen naar de filmgeschiedenis. Het is een pittig drama waarin de hoofdpersonages elke dag leven alsof het hun laatste is; amour fou met een vervaldatum.
In heel wat landen zijn kindhuwelijken nog steeds een gruwelijke realiteit. Deze film schetst een schrijnend en tegelijk hoopvol beeld van de strijd tegen kindhuwelijken. Nawi was de officiële Keniaanse inzending voor de Oscars van 2025.
Le Parfum d’Irak vertelt het verhaal van de Frans-Iraakse journalist Feurat Alani, die opgroeide in Parijs maar zijn zomers doorbracht in het geboorteland van zijn familie: Irak, een land dat werd getekend door het dictatoriale regime van Saddam Hoessein.
Met The Mastermind kiest regisseur Kelly Reichardt, bekend van ingetogen meesterwerken als First Cow, verrassend voor de heistfilm, waarbij haar minimalistische stijl plaatsmaakt voor een spannend narratief vol menselijke nuance.
Ma vie ma gueule is een intiem, scherpzinnig portret van vrouwelijke zelfreflectie en emotionele onthechting. Het is het laatste werk van de Franse regisseur Sophie Fillières, die kort na de opnames overleed.
A Normal Family is gebaseerd op de bestseller Het Diner van de Nederlandse auteur Herman Koch en vormt een spannende bewerking die een originele, eigen draai geeft aan het bekende verhaal. Bereid u voor op de meest intense maaltijd vastgelegd op film.
Eén film, bestaande uit twee delen, die in totaal vier uur duurt. Geen enkele distributeur durfde het aan deze film uit te brengen in Nederland, terwijl toonaangevende media lyrisch waren. Het gerenommeerde Franse magazine Cahiers du Cinéma riep de film uit tot beste van het jaar, en Volkskrant-journalist Kevin Toma noemde het een van de beste films die hij ooit zag.
Eén film, bestaande uit twee delen, die in totaal vier uur duurt. Geen enkele distributeur durfde het aan deze film uit te brengen in Nederland, terwijl toonaangevende media lyrisch waren. Het gerenommeerde Franse magazine Cahiers du Cinéma riep de film uit tot beste van het jaar, en Volkskrant-journalist Kevin Toma noemde het een van de beste films die hij ooit zag.
Het MOOOV Filmfestival opende dit jaar voor het eerst met een programma van twee krachtige korte films onder de noemer Memories in a Frame: Kora – Upshot. Beide films lieten een diepe indruk achter op het aanwezige publiek. De opening bewees dat korte films snel complexe emoties, gelaagde verhalen en maatschappelijke thema’s weten over te brengen.
Het 013 International Film Festival (013IFF) introduceert dit jaar een gloednieuwe selectie – en dat is zeker niet de minste, want de grote prijswinnaars van de meest prestigieuze filmfestivals ter wereld zijn dit jaar voor het eerst te zien op het 013 International Film Festival. Tijdens de Best of the Fests-selectie worden drie films vertoond: laat u meeslepen door Drømmer, winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale; ervaar de kracht van Fiume o morte!, bekroond met de Tiger Award in Rotterdam; en beleef de winnaar van de meest prestigieuze filmprijs ter wereld: de Gouden Palm-winnaar It Was Just an Accident. Best of the Fests biedt u een unieke kans om bekroonde films van wereldklasse te beleven tijdens 013IFF, dat plaatsvindt van 14 tot en met 19 oktober bij Cinecitta in Tilburg.
Drømmer is een subtiel en gelaagd coming-of-age-drama, waarin regisseur Dag Johan Haugerud verbeelding en herinnering op poëtische wijze vervlecht. Met een dromerige beeldtaal, een beheerste vertelstijl en oog voor de kleinste emotionele verschuivingen, laat Haugerud zien hoe verlangen, schaamte en verwarring generaties overstijgen.
Fiume o morte! is een hybride, experimenteel werk dat de grenzen tussen documentaire en historische fictie opzoekt. Regisseur Igor Bezinović combineert rauwe archiefbeelden met gestileerde reconstructies en scherpe interviews, waardoor het verleden niet wordt gereconstrueerd, maar tot leven komt als spiegel van het heden.
It Was Just an Accident is een ensembledrama waarin regisseur Jafar Panahi met sobere precisie de rafelranden van het menselijk bestaan blootlegt. Ondanks zware censuur en productiebeperkingen in Iran weet Panahi opnieuw een film te maken die niet alleen maatschappelijk urgent is, maar ook cinematografisch krachtig.
